süpürmək

süpürmək
глаг. мести:
1. удалять, смахивать пыль, сор и т.п. при помощи веника, метлы и т.п., выметать, вымести. Zibili süpürmək мести (вымести) мусор
2. чистить какую-л. поверхность от сора, пыли и т.п.; подметать, подмести. Döşəməni süpürmək мести (подмести) пол, otağı süpürmək мести (подмести) комнату, həyəti süpürmək мести (подмести двор)
3. только несов. волочась по какой-л. поверхности, вздымать пыль, снег и т.п. Onun uzun donunun ətəyi yol süpürürdü ее длинное платье мело своим подолом дорогу; süpürgə ilə süpürmək мести веником; süpürüb atmaq сметать, смести (метя, сбросить с поверхности чего-л.); süpürüb bir yerə yığmaq сметать, смести (метя, сгрести в одно место, в кучу). Zibili süpürüb bir küncə yığmaq смести мусор в угол
◊ süpürgə ilə süpürüb atmaq (süpürmək) вымести под мет ёлку (без остатка, начисто); qarşısına (yoluna) çıxan hər şeyi süpürüb atmaq сметать всё на своём пути; süpürüb yemək скушать, съесть все дочиста, без остатка; alt dodağı yer süpürür надул губы (о плохом, скверном расположении духа, настроении); qaş-qabağı yer süpürür надулся как мышь на крупу (о человеке, имеющем обиженный, надутый вид)

Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. . 2006.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Смотреть что такое "süpürmək" в других словарях:

  • süpürmə — «Süpürmək»dən f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • süpürmək — f. is. Bir yerin zibilini, töküntüsünü və s. ni süpürgə, ya şotka ilə təmizləmək. Evi süpürmək. Həyəti süpürmək. – . . <Ağabala> məktəbi hər gün süpürər, bazara gedib mollaya piti alardı. Ç.. <Səfər Səriyyəyə:> Xanım, dur, o biri… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • silib-süpürmə — «Silib süpürmək»dən f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • silib-süpürmək — f. 1. Süpürgə, əsgi və s. ilə bir yeri silmək, süpürmək, təmizləmək. Dükançıların bir çoxu öz dükanlarının qabağını silib süpürürdü. P. M.. <Bəyim xala> gündə iki üç yol həyətimizi silibsüpürür. İ. Hüseynov. 2. məc. Özü ilə yığıb aparmaq,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dodaq — is. 1. Ağız kənarlarını təşkil edən iki mütəhərrik dəri damar büküklərindən hər biri. Adamın iki dodağı olur. Alt dodaq. Üst dodaq. Nazik dodaq. – <Əhməd:> Qara saçları, eşqlə dolu uzun kirpikli gözləri, ərəbi burnu, hamısından artıq gözəl… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bürgəz — (Salyan) tikanlı kolun budaqlarından hazırlanan süpürgə. – Bürgəz sümmili, daşdarı süpürməgçündü …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • çalğılamax — (Cəbrayıl, Gədəbəy, Şəki, Şuşa) çalğı ilə süpürmək, təmizləmək. – Eşiyi çalğılıyıf palazı salıf otu:rux (Şəki); – Tez oluηnan buraları çalğılaηnan, a Namaz (Gədəbəy); – Buranı bir yaxşı yaxşı çalğıla (Şuşa) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • çalmax — I (Basarkeçər, Cəbrayıl, Göyçay, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) süpürmək. – Çalğunu götü həyəti çal (Zəngilan); – Diyirəm tuğu götür, bir o yən bu yəni çal (Şəki) II (Cəbrayıl, İsmayıllı) oğurlamaq, xəlvəti götürmək. – Əli pıça:mı nətə:r çaldısa,… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • keçkeçi — (Başkeçid, Borçalı, Hamamlı, Qazax) kol növü. – Keçkeçidən çalğı kəsəllər qapı baceyi süpürməyə (Hamamlı); – Bı arada meşədə keçkeçi olor (Borçalı) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • bayır-baca(q) — is. Çöl, bayır, ümumiyyətlə, hər hansı bir yer. Pəri xanım kəndli qızı idi, necə olmuş olsa da, gənə bayırbacaq görmüşdü. (Nağıl). <Cəfər əminin> əynindəki həmişəlik iş paltarından başqa bircə dəst bayır bacaq paltarı var idi. H. N.. Bəlkə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çalğı — 1. is. Musiqi, musiqi aləti. Xalq çalğı alətləri ansamblı. – Uzaqdan incə və narın ahənglə çalğı səsi eşidilməyə başlar. H. C.. Ayna . . diqqətlə çalğıya qulaq asdı. Ə. M.. 2. is. məh. Nazik çubuqlardan, tikan və s. dən düzəldilən uzundəstəli… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»